silent scream

dwunastu stało nad jej głową

i czeka, aż puści modlitwy moc

czerń głosu zza morza

powraca jak fala

wciąż i wciąż ku brzegom

wysp szczęśliwych

obmywa stopy, łaskocze ich szum

a blask słodkiego poranka

zasłonięty spojrzeniem

upadłego anioła, tego z najwyższych

tego który ze sobą w otchłań

jak najwięcej zabrać chce

i gorzki smak świadomości

że nawet słowik może śpiewać

morderczą pieśń

że nawet motyl w pyle skrzydeł

może truciznę nieść