dla Pana Ząbka

potfory istnieją naprawdę. boimy się ich a one nas zabijają.
boimy się ich, a one się cieszą. drżymy na mysl o nich. kaleczą,
mordują, znęcają się. niszczą.
bestie. a przecież to wciąż ludzie.
zaczarowani jednym zaklęciem stają nad swymi ofiafami z szaleńczą
radością patrząc na ich cierpienia. tajemne rytułały, dziwne znaki,
obłąkana mowa. ale zarazem niezykla przebiegłość i inteligencja.
gdy pozwolą już całkowicie zawładnąć sobą. gdy droga odwrotu zamknie
się za skrzypiącymi, ciężkimi drzwiami.
a nie chcą go słyszeć. nie chcą się odwrócić i pchnąć zamykającego się
wyjście. nie chcą poszukać klamki. zatykają uszy, gdy wiodą się na
zatracenie. gdy On ich zaprasza do siebie.
nie chcą wiedzieć że mają wciąż siłę by wrócić pośród nas. nie chcą
wiedzieć,że znów mogliby się bać potforów