innuendo
Komentarze: 5
Już nic. I jeszcze wszystko. Nie mam siły się buntować, sprzeciwiać. Nawet nie chce mi się powiedzieć na to słowa. Zróbcie ze mną co chcecie. Bo i tak nie zrobicie mi nic. Bo to wszystko jest marność. Ja się dostosuje. Dopasuje się.
Jak woda; co przybiera kształt naczynia, co rozlewa się w mokrą kałuże , kapie spływając kroplą po gałęzi, płynie stróżką po szybie. Jak woda bezwonna, nie pobudzająca zmysłów w swym smaku.
A co chcę i tak zrobię.
Jak woda co zamarzając rozsadza skały, co parując ucieka z ziemi.
A wy sobie siedźcie w swych domach z kart i patrzcie na obłoki.
[a, że akurat mam pod ręką to ripostuję]
"dla duszy jest śmiercią stać się wodą, dla wody jest śmiercią stać się ziemią" [ten sam autor]
"obawiamy się jednej śmierci, a już wielu śmierciom ulegliśmy"
korzystając z tej części składowej filozofii Heraklita dot. zmienności rzeczy, pragnę zauważyć kolejną dziurę w powyższym tekście - nierozwagą jest bronienie motywu staego Vanitas świata... heraklitzymem
taflę wody, można łatwo rozbić - a raz rozbita tafla wody, nigdy już nie jest taka sama...
już zwykły wietrzyk wpływa na zachowania wody, jest więc ona niestała i nie umie dążyć jednolicie w jednum kierunku...
jesteś więc pewna, prawidłowości swojej metafory?
Dodaj komentarz